خروج از معامله فیبوناچی در فارکس
در این مقاله از آموزش فارکس به بررسی نحوه خروج از معامله با فیبوناچی می پردازیم. احتمالاً به همان اندازه مهم که بدونید کجا باید حد سود را قرار دهید یا از معامله چه زمانی خارج شوید، دانستن اینکه در کجا باید حد ضرر خود را قرار گیرد مهم می باشد.
شما نمی توانید فقط بر اساس سطوح فیبوناچی وارد معامله شوید بدون اینکه از طریق های دیگه تاییدیه بگیرید.
حساب شما در معرض صفر شدن قرار می گیرد و برای همیشه فیبوناچی که یک ابزار مفیدیه کنار می گذارید و نام او را به زبان نمی آورید.
در این مقاله از سایت کندل، چند تکنیک را یاد خواهید گرفت تا زمانی که تصمیم به استفاده از سطوح فیبوناچی قابل اعتماد، حد های سود و ضرر های خود را تنظیم کنید.
اینها راه های ساده ای برای تعیین حد ضرر و منطق پشت هر روش هستند.
روش شماره 1: حد ضرر و حد سود را فقط از نسبت فیبوناچی بعدی بگذرانید.
روش اول این است که حد سود خود را درست از سطح فیبوناچی بعدی بگذرانید.
اگر قصد داشتید در سطح 38.2٪ فیبوناچی وارد معامله فروش شوید، حد ضرر خود را فراتر از سطح 50.0٪ قرار دهید.
اگر احساس می‌کردید که سطح 50.0 درصد باقی می‌ماند، باید حد سود خود را از سطح 61.8 درصد عبور دهید و غیره و غیره. ساده است، درست است؟
بیایید نگاهی دیگر به نمودار 4 ساعته EUR / USD بیندازیم که در مقاله نحوه خروج از معامله با فیبوناچی به شما نشان دهیم.
اگر در 50.0% وارد معامله شده بودید، می توانید سفارش حد ضرر خود را فقط از سطح 61.8% Fib بگذرانید.
دلیل پشت این روش تنظیم استاپ ها اینکه شما معتقد بودید که سطح 50.0% به عنوان یک نقطه مقاومت باقی می ماند. بنابراین، اگر قیمت بالاتر از این نقطه افزایش یابد، استراتژی معاملات شما اشتباه بوده است.
مشکل این روش تنظیم خروج از معامله با فیبوناچی اینکه کاملاً به داشتن یک ورودی عالی بستگی دارد. تنظیم یک توقف درست پس از سطح اصلاح فیبوناچی بعدی فرض می کند که شما واقعاً مطمئن هستید که ناحیه حمایت یا مقاومت حفظ خواهد شد. و همانطور که قبلاً اشاره کردیم، استفاده از ابزارهای ترسیم تکنیکالی دقیقی نیست.
ممکن است بازار بالا بیاید، حد ضرر شما را بزند و در نهایت به سمتی که پیش بینی کرده بودید برود. این معمولا زمانی است که به گوشه ای می رویم و شروع می کنیم به ضربه زدن به دیوار.
ما فقط به شما هشدار می دهیم که این ممکن است گاهی اوقات چند بار متوالی اتفاق بیفتد، بنابراین مطمئن شوید که ضررهای خود را به سرعت محدود کرده اید و اجازه دهید سود های شما مطابق با روند حرکت کنند.
شاید بهتر باشد که از این نوع روش استاپ برای معاملات کوتاه مدت و در طول روز استفاده کنید.
روش شماره 2: محل توقف گذشته نوسان اخیر بالا / پایین
حال، اگر می‌خواهید کمی ایمن‌تر معامله کنید، راه دیگری برای تنظیم حد سود و حد ضرر اینکه آنها را از Swing High یا Swing Low عبور کنید.
به عنوان مثال، زمانی که قیمت یک روند صعودی است و شما در موقعیت خرید هستید، می توانید یک استاپ ضرر را درست زیر آخرین Swing Low که به عنوان یک سطح حمایت بالقوه عمل می کند، قرار دهید.
هنگامی که قیمت در یک روند نزولی قرار دارد و شما در موقعیت کوتاه هستید، می توانید یک استاپ ضرر را درست بالای Swing High قرار دهید که به عنوان یک سطح مقاومت بالقوه عمل می کند.
این نوع استاپ ضرر به معامله شما فضای بیشتری برای تنفس می دهد و به شما فرصت بیشتری برای حرکت بازار به نفع معامله شما می دهد.
اگر قیمت بازار از Swing High یا Swing Low پیشی بگیرد، ممکن است نشان دهنده این باشد که روند معکوس در حال حاضر وجود دارد.
این بدان معناست که استراتژی معاملاتی ورود به معامله شما از قبل باطل شده است و برای ورود به آن خیلی دیر شده‌اید.
تنظیم حد ضرر های بزرگتر احتمالاً برای معاملات بلندمدت از نوع نوسانی بهتر است استفاده شود، و همچنین می توانید این را در یک روش “مقیاس سازی در” استفاده کنید.
البته، با یک حد های بزرگتر، باید به یاد داشته باشید که اندازه موقعیت خود را متناسب با آن تنظیم کنید.
اگر تمایل به معامله با همان اندازه موقعیت دارید، ممکن است ضررهای زیادی متحمل شوید، به خصوص اگر در یکی از سطوح فیبوناچی قبلی وارد شوید.
این همچنین می‌تواند منجر به نسبت‌های نامطلوب ریسک به ریوارد شود، زیرا ممکن است حد ضرر زیادی داشته باشید که با سود بالقوه شما متناسب نباشد. پس کدام راه بهتر است؟
حقیقت اینکه درست مانند ترکیب ابزار اصلاح فیبوناچی با پشتیبانی و مقاومت، خطوط روند و کندل‌ها برای یافتن ورود بهتر، بهتر که از دانش خود در مورد این ابزارها برای تجزیه و تحلیل تکنیکالی استفاده کنید تا به شما در انتخاب یک گزینه خوب کمک کند.
تا آنجا متوجه شدید که نباید تنها به سطوح فیبوناچی به عنوان نقاط حمایت و مقاومت به عنوان پایه ای برای استاپ ضرر تکیه کنید.
به یاد داشته باشید، قرار دادن استاپ ضرر چیز مطمئنی نیست. اما اگر بتوانید با ترکیب چندین ابزار تکنیکالی را به نفع خود تغییر دهید، می تواند به شما یک نقطه خروج بهتر، فضای بیشتری برای تنفس معامله و احتمالاً معامله نسبت سود به ضرر بهتری به شما بدهد.
قاعده کلی خروج از معامله با فیبوناچی
برای خروج از معامله با فیبوناچی، اغلب معامله‌گران از سطوح نسبتی فیبوناچی به عنوان سطوح پتانسیلی خروج از معامله استفاده می‌کنند. فیبوناچی به عنوان یک ابزار تحلیلی می‌تواند به شما کمک کند تا نقاط و سطوح مهم در یک نمودار قیمتی را شناسایی کرده و تصمیم‌گیری در مورد زمان خروج از معامله را ساده‌تر کند. اینجا چند مرحله‌ای برای خروج از یک معامله با استفاده از فیبوناچی آمده است:
- شناسایی نقاط و سطوح فیبوناچی: ابتدا باید نقاط فیبوناچی مهم را در نمودار قیمتی شناسایی کنید. این نقاط ممکن است با استفاده از ابزارهای تحلیل تکنیکال یا نرم‌افزارهای تحلیلی مختلف محاسبه شوند.
- تحلیل روند: بررسی کنید که قیمت در کجا قرار دارد و آیا دارد به سطوح فیبوناچی نزدیک می‌شود یا آنها را رد می‌کند. این تحلیل می‌تواند نشان دهد که آیا خروج از معامله ضرور است یا خیر.
- تایمینگ خروج: اگر قیمت به یکی از سطوح فیبوناچی نزدیک شده یا آن را رد کرده است، معامله‌گران معمولاً برای خروج از معامله تعیین یک سیگنال تایمینگ استفاده می‌کنند. این سیگنال ممکن است از نوع الگوهای قیمتی، نشانگرهای فنی، یا تحلیل روان‌شناختی باشد.
- ترتیب و مدیریت ریسک: قبل از خروج از معامله، معامله‌گر باید ترتیبی برای مدیریت ریسک در نظر بگیرد. این شامل تعیین تعداد سهام یا حجم معاملات، تعیین توقعات سود و ضرر، و استفاده از منابع مالی مناسب برای مقابله با هر گونه ضرر ناشی از معامله است.
- اجرای خروج: پس از تایمینگ مطلوب برای خروج از معامله، معامله‌گر باید دستورات معاملاتی خود را اجرا کند. این شامل ارسال دستورات خروج به بورس یا پلتفرم معاملاتی می‌شود.
تازه‌ترین داده‌ها و شرایط بازار همیشه تاثیری بر تصمیم‌گیری در مورد خروج از معامله دارند. بنابراین، مهم است که معامله‌گران همیشه به تحلیل بازار توجه داشته باشند و در صورت نیاز تصمیمات خود را به تغییر بدهند تا با شرایط جدید سازگار باشند.
